Kada je Julije Cezar uveo Julijanski kalendar, odredio je 1. januar za početak nove godine umesto 1. marta koji se koristio do tada. Pošto se crkva oštro protivila proslavama nove godine uz obilje alkohola, na Tridentskom koncilu 567. godine utvrđeno je da je prvi januar kao početak nove godene uzet greškom i da ga treba promeniti. Tokom srednjeg veka korišćeni su različiti datumi kao početak nove godine. Ako se, na primer, neki dokument odnosi na godinu X, to po današnjem sistemu može biti:
1. mart X. – 28/29. februar X+1 godine
1. januar X – 31. decembar X godine
1. januar X-1 – 31. decembar X-1 godine
25. mart X-1 – 24. mart X. godine
25. mart X. – 24. mart X+1 godine
Velika Subota X. – Veliki Petak X+1 godine
25. decembar X-1 – 24. decembar X. godine
U Vizantijskom carstvu se početak godine računao od 1. septembra, ali se godine nisu brojale od rođenja Isusa Hrista, nego od nastanka sveta, za koji su utvrdili da je bio 1. septembra 5509. p.n.e. Od XVII veka većina država se vratila početku godine 1. januara, osim Italije i Engleske koje su se 1. januaru vratile 1750. godine. Međutim, kada su u pitanju prestupne godine, one su se uvek računale uzimajući 1. januar za početak godine.